Al eeuwenlang maken mensen gebruik van ‘natuurlijke’ middelen. De leefwijze en het gebruik van deze natuurgeneesmiddelen hield de mensen gezond. Pas na het ontwikkelen van nieuwe inzichten, die gebaseerd zijn op een veel wetenschappelijkere benadering en die nu vooral de basis voor de reguliere geneeskunde vormen, vervaagde de kennis over natuurgeneesmiddelen enigszins.  Langzaamaan begint de natuurgeneeskunde weer terrein te heroveren en wordt zowel op mens als dier toegepast.

Als grondlegger van de natuurgeneeskunde wordt de Griekse arts Hippocrates (460-375 v. Chr.) gezien.  Hij ging ervan uit dat ziekte ontstond door een verstoring van het normale evenwicht tussen lichaamssappen. De lichaamssappen die hij beschreef waren bloed, slijm, zwarte gal en gele gal. Dit normale evenwicht kon alleen bereikt worden door een gezonde levenswijze en aandacht voor lichamelijk en mentaal welzijn.
De natuurgeneeskunde, die gebaseerd is op zijn theorie, gaat nog altijd uit van een totaal evenwicht, zowel lichamelijk al geestelijk. Ook de verschillende therapieën die binnen de natuurgeneeskunde worden gebruikt zijn hierop gebaseerd.  Deze therapieën maken gebruik van natuurlijke middelen en/of maatregelen die ervoor zorgen dat dit totale evenwicht hersteld of gehandhaafd wordt.

Daarnaast zijn er nog een paar uitgangspunten die binnen de natuurgeneeskunde belangrijk zijn, namelijk:
● Ieder lichaam is in staat zichzelf te genezen: een therapie dient dus ingezet te worden om dit zelfgenezend vermogen te stimuleren.
● Ieder individu is een samenhang van fysiek en mentaal: een therapie dient dus op beide ingezet te worden.
● Symptomen dienen niet onderdrukt te worden omdat zij een signaal van het lichaam zijn dat het lichaam uit balans is. De symptomen zijn niet de ziekte zelf.
● De therapie dient afgestemd te zijn op het individu in relatie tot zijn omgeving.

Dezelfde uitgangspunten worden voor zowel mens als dier aangehouden en geven in dit geval dus aan hoe de natuurgeneeskunde naar een hond en diens ‘ziekte’ kijkt. Alleen een therapie die  gebaseerd is op deze uitgangspunten zal natuurgeneeskundig een succes zijn. Het inzetten van ‘natuurlijke’ middelen alleen is vanuit dat oogpunt dus eigenlijk half werk.